رشد روز افرون صنعت و کشاورزي در دشت نيشابور از يک طرف و افت سطح آب زيرزميني و کاهش کيفيت آب از سويي ديگر باعث شده است که نياز به شناسايي مکان‌هاي مناسب جهت استحصال آب زيرزميني در سطح اين دشت امري مهم تلقي شود. هدف از اين مطالعه ارايه روش فرآيند سلسله مراتبي فازي (FAHP)‎ است که با توجه به خصوصيات کمي و کيفي آبخوان،‏ نواحي مناسب برداشت آب را مشخص مي‌کند. بدين منظور با استفاده از اطلاعات موجود آبخوان،‏ پارامترهاي کمي و کيفي مانند ضريب انتقال،‏ هم افت سطح ايستابي و هم شوري آب آبخوان بررسي شد. در ابتدا تابع عضويت فازي براي هر پارامتر تعيين و با روش AHP با نرخ سازگاري 05‎/0 نقشه پهنه بندي شاخص استحصال تهيه شد. نتايج نشان داد که 52‎/8 درصد داراي قابليت استحصال خيلي زياد،‏72‎/55 درصد از سطح دشت داراي قابليت استحصال زياد،‏ 85‎/3 درصد داراي قابليت استحصال کم و 42‎/0 درصد از مساحت دشت در کلاس نامناسب قرار گرفته است. نقشه پهنه بندي شاخص حاکي از اين بود که نواحي جنوب شرقي دشت قابليت خيلي زياد و حاشيه شرق دشت قابليت زيادي در استحصال آب دارند و بهترين نواحي براي برداشت آب زيرزميني هستند.